متن زير خلاصه اي از اولين جلسه سخنراني حجت الاسلام والمسلمين ميرباقري در دفتر حضرت آيت الله مكارم شيرازي است كه در روز شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها برگزار شد. در اين جلسه ايشان با بررسي آيه 28 و 29 سوره ابراهيم، بيت النور ولايت حضرت زهرا سلام الله عليها را دار حيات طيبه و حقيقت همه نعمت ها دانستند و تأكيد كردند ورود به اين وادي، ورود به حقيقت بهشت و خروج از اين خانه، همان حقيقت جهنم است. ايشان در ادامه افزودند بهشت و جهنم از همين دنيا شروع مي شود و زندگي در متن طبيعت همين عالم، اگر در چاچوبه خانه هاي نوراني ولايت اولياي حق باشد، مصداق حيات طيبه خواهد بود.

وقايع بزرگ را بايد از ديد خداي متعال و معصوم مورد ارزيابي قرار داد. اتفاقي كه بعد از رحلت  رسول خدا رخ داده است، در قرآن با بيان ها و آيات مختلفي توضيح داده شده است. يكي از اين آيات، آيه 28 و 29 سوره ابراهيم است. « الم تر الي اللذين بدلوا نعمت الله كفرا و احلوا قومهم دار البوار. جهنم يصلونها و بئس القرار»

در اين آيه، موضوع مطرح شده، مسأله كفران نعمت نيست؛ بلكه بحث تبديل نعمت به كفر است. از نظر قرآن، نعمت شايسته ذكر، نعمت وجود مقدس رسول و امام مي باشد. همان طور كه در ذيل آيه آخر سوره تكاثر نيز، حقيقت نعمتي كه در روز قيامت از آن سؤال مي شود به نعمت ولايت تفسير شده است. به تعبير ديگر، تنها يك سوال از انسان پرسيده مي شود كه اگر انسان بتواند از عهده اين سوال بر آيد، ديگر سؤالي نيست. ولي اگر نتواند از عهده اين سوال بر آيد در پنجاه موقف، مورد سؤال و جواب قرا مي گيرد. اين سؤال اصلي، سؤال از خوردن و نوشيدن نيست؛ بحث اصلي اين است كه انسان در كدام وادي سير مي كند. كسي كه در وادي ولايت سير مي كند؛ در متن همين عالم طبيعت، در «دار الحيات» زندگي مي كند. ولي كسي كه بيرون از اين وادي است، در متن همين طبيعت، در «دار الدنيا» است. اگر زندگي انسان در محيط ولايت معصوم باشد، خوردن و خوابيدن و متجر او هم عبادت است.

با نور الهي است كه همه عالم به طرف قرب حركت مي كند. انوار الهي در خانه هايي تنزل داده شده كه محيط ذكر  و رفعت است. اگر كسي بيرون اين خانه ها بود، نماز او هم لهو ولعب است. اين خانه ها، خانه انبيا است كه افضل آن ها، خانه حضرت زهرا سلام الله عليها مي باشد. بلكه خانه انبياء هم در ذيل خانه حضرت زهرا است.

اگر نعمت هاي دنيايي در بستر ولايت معصوم قرار گيرد، مايه نور و قرب مي شوند. همه نعمت ها، از نعمت هاي ظاهري تا باطني (كه هيچ كدام هم غفلت آور نيست) همه در ذيل نعمت ولايت است؛ همان طور كه در روايات، نهر خمر و عسل و شير به معرفت و محبت معصومين عليهم السلام تفسير شده است. و هم چنان كه خداي متعال بهشت را از نور سيد الشهداء آفريد و نور سيد الشهداء، افضل از بهشت است. بنابراين، همه نعمت ها نازله نعمت ولايت است.

ولايت امام است كه بر سرزمين خشك انسان ما مي بارد و آن را احيا مي كند. وقتي بين جامعه تاريخي بشر و امام فاصله افتاد همه كوير مي شود و تبديل به جهنم مي گردد.«احلوا قومهم دار البوار جهنم». امام همان صراط مستقيمي است كه تا ابد و حتي در قيامت، بايد با آن سير كرد؛ چرا كه در قيامت هم، سير انسان متوقف نمي شود. آن نعمتي كه بر اساس آيه ذكر شده، تبديل به كفر شده است و آن نعمتي كه «فوز» با آن محقق مي شود، نعمت ولايت است. كساني كه با معصوم سير مي كنند از همين الان وارد بهشت مي شوند و كساني كه از طريق ولايت بيرونند، از همين دنيا در جهمند.

قبل از غدير امكان سير با اين نعمت ممكن نبود. رسول خدا در غدير، پرده غيب را از اين نعمت كنار زدند و امكان بهره مندي از آن را فراهم كردند و بنا بود تا همه عالم با اين نعمت، به حيات طيبه برسد و همه عالم به بهشت تبديل شود، ولي پرده بر اين نعمت افتاد. اقدام صديقه طاهره براي اين بود كه شعله جهنمي را كه امت، بعد از رسول خدا  بر افروختند، خاموش كند. چرا كه آنچه جهنم را خاموش مي كند، نور الهي است و حضرت صديقه طاهره نيز مشكات نور الهي اند. اين طغيان جهنم است كه حضرت را به پشت درب آورد تا همه مؤمنين را از اين جهنم عبور دهند.